Sayıları bu gün için ne kadar az olursa olsun bu coğrafyanın namuslu aydınlarının ölümden korkmadan seslerini yükseltmeye devam edeceklerine kimsenin şüphesi olmasın.


Biraz önce Hrant Dink katledildi. Düzeni sorgulayan bir ses, bir nefes daha susturuldu. Olması gerekenden daha sıcak bir Ocak gününde yürekli bir aydın, çok kültürlü ve çok uluslu bir coğrafyanın namuslu bir yurtseveri daha susturuldu. Kendisinden öncekiler de it izlerinin karıştığı böylesi zamanlarda susturulmuştu. Tanıdık geliyor.




Faili oldukça malum bu yoketmeciliğin onurlu insanları nasıl yaraladığını inanıyorum ki, sadece sıranın kendisinde olanlar değil, aklı selim her aydın yüreğinde duyumsamıştır. Onun sorunları vardı. Elbette ve asla kişisel sorunlar değildi onun sorunları. Onun tarihle ve resmi tarihçilerle sorunları vardı. O bu coğrafyadan zorla temizlenmeye çalışılan ve aslında bu coğrafyanın kadim halklarından olan Ermenilerin, ”vatanımız” dedikleri bu topraklarda neredeyse parmakla sayılacak kadar az kalan fertlerinden biriydi. Ne İsa’ya yaranabildi ne de Musa’ya. Onu ne Türk milliyetçisi sevdi ne Ermeni milliyetçisi. Oysa onun ırkçılar tarafından sevilmek gibi bir beklentisi hiç olmamıştı, ne de ırkçı olmayanlar tarafından. O bu hamaset kokan coğrafyada aydın olmanın sorumluluğu ve bilinciyle yaşamaya çalışmaktan başka ne yapmıştı? Eylemlerinin ve söyleminin militanca görülmesinin sebebi onun aykırılığı değil toplumun aşırı duyarsızlığı, aydın aymazlığı değil miydi? O zaten toplum bilincinde linç edilmek istenmemiş miydi? Bakmayın şimdi olayın sıcaklığıyla hemen her kesimden birilerinin onun hakkında gayet duygusal açıklamalar yapmalarına. Şu anda onun ölümüne üzüntülerini bildirenler eğer o yaşıyorken onun emellerini anlamaya çalışsalardı ve ırkçılığı gerçekten sorguluyor olsalardı onu daha fazla mutlu ederlerdi.




Artık Hrant yaşamıyor. Hepimizi gerçekten derin üzüntelerle başbaşa bırakıp dinlenmeye çekildi. Onun katlini planlayıp uygulatanlar için asla huzurlu bir gelecek olmamalıdır. Olmayacağına yürekten inanıyorum. Sayıları bu gün için ne kadar az olursa olsun bu coğrafyanın namuslu aydınlarının ölümden korkmadan seslerini yükseltmeye devam edeceklerine kimsenin şüphesi olmasın. Yeter ki hepimiz bir Hrant olmayı göze alalım. ...

Hepimiz Antranik Pasayiz, Hepimiz Agop Agopyaniz, hepimiz, Kral Dikraniz.

Hepimiz Mesihin yolundayiz, hepimiz Hepimiz Kral Apgariz, Hepimiz Matta Yuhanna, Paul, Yakup Petrus , Andreya, Filipus, Bartalmay, Matta, Tomas, Taday, Simun.
Izindeyiz.
olmedin olemezsin.
Yuregimizde yasiyor kurtulus yolunda bizi o tasiyor.
Ugruna canini verenler seyfoda olmediler aslinda ruhlari halen goktedir,